بی‌کار بی‌مسئولیت

به مادرم می‌گویم که دیگر نمی‌خواهم کار کنم، چون از کارم لذت نمی‌برم، می‌گوید: خیلی‌ها از کارشان لذت نمی‌برند، می‌گویم: احمقند!

اساسا معتقدم کاری که برای انسان لذت نداشته باشد نمی‌تواند او را در مسیر صحیح قرار دهد، و این لذت، یک لذت تماما انسانی است، از جنس فهم، از جنس یادگیری، از جنس رشد..

مادرم معتقد است چون کسی که برایش کار می‌کنم با ما رابطه فامیلی دارد، من حق ندارم که کارم را تعطیل کنم، چون زشت است! نظرم در مورد کسانی که کار را وارد مسائل خانوادگی می‌کنند هم همان است که در مورد کسانی که از کارشان لذت نمی‌برند است.

به برچسب بی‌مسئولیت بودن می‌زند، نمی‌دانم شاید می‌خواهد به هر طریقی که شده مرا وادار کند که کار را ادامه دهم، شاید به خاطر ترس از تیره‌تر شدن روابط تاریک خانوادگی..

بهش می‌گویم: وقتم دارد تلف می‌شود، می‌گوید: مگر در مواقع دیگر هسته اتم می‌شکافی؟ شاید من اشتباه می‌کنم اما به نظرم اگر هیچ‌ کاری انجام ندهم بهتر از این است که کاری را انجام بدهم که دوست ندارم و برایش اضطراب داشته باشم..

گاهی شجاعتی لازم است..

پ.ن:

کاش روزی همه بفهمند که اگر کار درست را انجام دهند نگرانی برای معاش بی‌معنی خواهد بود

معیشت در زندگی اسلامی

بسم الله الرحمن الرحیم

یکی از مسائل مهمی که باید نظر اسلام و زندگی دینی راجع به آن تبیین شود، بحث مالی و زندگی دنیوی است.

آیا در این زمینه ما قائل به زندگی در زیرزمین های نمور بدون امکانات رفاهی و هشتی که گرو نه است و قرضی که همواره بر گردن است و نان جو خشکی است که باید آن را با زانو شکاند و خورد، هستیم و یا یک زندگی کاملا مرفهانه، با وجود انواع و اقسام امکانات، سرمایه داری و ملاک( به تشدید ل) بودن و سفره های رنگین و مهمانی های میلیونی و...؟

میترسم از آن که بانگ آید روزی

کای بیخبران راه نه آنست و نه این

.

.

.