روزه اگر ضرر زند، هست حرام باتفاق

بسم الله الرحمن الرحیم

صبر ز یار کى توان؟ مى کشدم غم فراق

روزه اگر ضرر زند، نیست روا به اتفاق

میوه ى تاک مى خورم، نرد ببازم و برم

جفت کجا بیاورم، زیر چنین سیاه طاق

بینى اگر مرا دمى، هیچ مگو که خرّمى

زیر غم چنین غمى، کى بشود دماغ چاق

دل شده این زمان کباب، نیست بر آتش من آب

این نکند بُوَد سراب، یا که مکیدن سماق

ماه منى به شب به روز، گرچه به دل نشسته سوز

باورم این بُوَد هنوز، نیست مه مرا محاق

دست مرا بگیر پس، نیست به جز تو کار و کس

اى تو نبىّ دادرس، اى تو سوار بر براق

چند وقتى بود شعر نگذاشته بودم براى همین، همین جورى این رو گذاشتم.

خوبه حتى اگر شعر عاشقانه هم میگیم حال و هواى یگانه نور هستى در اون باشه، اگر هم نشد حداقل آخرش یه عرض ارادتى بکنیم.