ایوان نجف

انا لله و انا الیه راجعون

سرآغاز...

چه عنوانی...

مبدأ...

شیخ الرئیس ابن سینا کتابی دارد به نام المبدأ و المعاد...

من این کتاب را کامل نخوانده ام، فقط چند صفحه ابتدایی را خوانده ام و میتوان گفت از تأثیرگذارترین های زندگی من بوده است.

به راستی بازگشت به وطن(که حب آن از ایمان است)، سرآغاز، مبدأ و هر نامی که برایش بگذارند چه لذت بخش است...

باری، میخواستم اسم و آدرس این وبلاگ را «چاه» بگذارم که برآمده از سخنی است که دوست عزیزم سینا طاهری زده بود و در آن من و چند تن از دیگر دوستانم را به نوشتن وبلاگ به جای کانال تلگرام توصیه کرده بود و چه خوش گفته بود که در نهایت به آن می رسیم که سر بردن در چاه و گریستن بهتر از کانال و وبلاگ و هر چه که هست، بوده... اما آن آدرس قبلا انتخاب شده بود و انتخاب بعدی که به ذهنم رسید این عنوان مقدس بود که زمانی است دیوانه ی آنم: ایوان نجف

نام ما را بنویسید به ایوان نجف

نشد از نام سگ کهف کتاب آلوده

نمیدانم که قرار است تا کی در این جا بنویسم، اصلا چند وقت یک بار به این جا سر بزنم، اصلا برای چه بنویسم، به قول حضرت معنی:

صدا در آید از دیوار، از ما در نمی آید

که غیر از بهت از دیوانه ی حیدر نمی آید

ان شا الله نفسم بالا نیاید آن روزی که دم از غیر راه تو بزنم، یا علی

خدایا تر مکن اندازه ی مویی سر ما را

ز بارانی که از خمخانه ی حیدر نمی آید

این وبلاگ در شب جمعه، شب زیارتی ارباب بی کفن، لیلة الرغائب، اول ماه رجب المرجب، ماه ولادت شاه مردان، مصادف با ولادت با سعادت حضرت باقر العلوم علیه و علی آبائه السلام و روز دهم از فروردین ماه سال هزار و سیصد و نود و شش پس از هجرت نبی مکرم اسلام به حساب خورشیدی ایجاد شده است، باشد که مقبول حضرتش افتد....

تا یار که را خواهد و میلش به که باشد...